VESICULAR BREATH

ODDECH ​​VESICULAR (Latin vesicula vesicle) - zjawisko osłuchowe, które jest słyszalne w normalnych warunkach na całej powierzchni płuc; charakteryzuje się przewagą czasu hałasu wdechowego w czasie hałasu wydechowego i miękkiej („dmuchającej”) barwy hałasu oddechowego. Widmo częstotliwości widma napięcia mieści się w zakresie 80–600 Hz, najbardziej charakterystyczna jest częstotliwość 80–200 Hz; w fazie wdechowej częstotliwość jest nieco wyższa niż w fazie wydechowej. Składnik wdechowy B. d. Wynika głównie z fluktuacji związanych z przepływem powietrza do pęcherzyków i stresem w wyniku ich ścian. Składnik wydechowy V. jest krótszy i cichszy, czasami nie jest słyszalny. Występuje w drzewie oskrzelowym, ale różni się od oddychania oskrzelowego (patrz), ponieważ najbardziej charakterystyczne dla tych ostatnich wibracje dźwiękowe o częstotliwości 500-1000 Hz są opóźnione przez normalną tkankę płucną i nie docierają do klatki piersiowej.

Osłabione (ciche) wyładowania wskazują, że nie ma wystarczającego przepływu powietrza do osłuchiwanego obszaru płuc z powodu miejscowej hipowentylacji (oszczędzanie dotkniętej strony klatki piersiowej bólem, obecnością płynu lub powietrza w jamie opłucnej, pneumosklerozie, obturacji oskrzeli) lub ogólnej hipowentylacji (ucisk ośrodek oddechowy, rozlana niedrożność oskrzeli z rozedmą płuc lub ciężkim atakiem astmy). V. d. Również osłabia się z nadmierną grubością tkanki między płucami a stetoskopem (np. W otyłości). W niedokrwistości płuc V. d. Znika całkowicie.

Wzmocniony (głośny) V. d. Wskazuje hiperwentylację jako ogólną (aktywność fizyczna) i lokalną (kompensacyjny wzrost wyrzutów oddechowych niektórych obszarów płuc podczas hipowentylacji innych obszarów). Wzmocnienie V. z. Podkreślenie składnika wydechowego obserwuje się również na cienkiej elastycznej klatce piersiowej i wąskich rurkach oskrzelowych u dzieci (oddech puerilnoe).

Przy umiarkowanym zwężeniu światła oskrzeli, na przykład przy zapaleniu oskrzeli, czas hałasu wydechowego jest wydłużony i hałas o wyższej częstotliwości zaczyna pojawiać się, gdy powietrze przechodzi przez oskrzela (twardy B.). ten drugi jest często łączony z suchymi rzęsami. Czasami V. d. Słychać jako przerywany, gwałtowny hałas - oddychanie sakadowe (patrz), które wskazuje na przerywany przepływ powietrza do pęcherzyków płucnych. Występuje z nierównomiernym zmniejszeniem mięśni oddechowych, a czasami ze zwężeniem małych oskrzeli.

http: //xn--90aw5c.xn--c1avg/index.php/%D0% 92% D0% 95% D0% 97% D0% 98% D0% 9A% D0% A3% D0% 9B% D0% AF % D0% A0% D0% 9D% D0% 9E% D0% 95% D0% 94% D0% AB% D0% A5% D0% 90% D0% 9D% D0% 98% D0% 95

Przyczyny odchylenia charakterystyki oddechowej: oddychanie pęcherzykowe

Oddychanie pęcherzykowe jest zjawiskiem oddechowym, które pojawia się na całej klatce piersiowej, gdy tkanka oddechowa jest rozłożona podczas inhalacji. Jego częstotliwość mieści się w zakresie 80-600 Hz.

U zdrowej osoby płuca są stale w stanie rozciągniętym, ponieważ wpływa na nie ciśnienie atmosferyczne. Ekspansja klatki piersiowej podczas wdechu jest spowodowana pracą mięśni wdechowych i jednostronnym ciśnieniem powietrza atmosferycznego. Płuca rozszerzają się po klatce piersiowej. Drogi oddechowe mają dostatecznie duży prześwit i nie mają znaczącego oporu podczas inhalacji. Duża liczba pęcherzyków płucnych bierze udział w procesie oddychania, które są przenoszone ze stanu rozluźnionego do stanu stresującego. Ich wygładzanie przechodzi konsekwentnie i towarzyszy mu ssący dźwięk przypominający dźwięk „f”.

Według innej teorii hałas pojawia się, gdy strumienie powietrza ocierają się o ściany oskrzelików, które prawie w całości składają się z mięśni gładkich. Końcowe oskrzeliki, zwane układem oddechowym, składają się z nabłonka, tkanki łącznej i kilku włókien mięśniowych. W chorobach z przeszkodami małe oskrzela i oskrzeliki są zamknięte z powodu nadmiernego skurczu mięśni gładkich.

Oddychanie pęcherzykowe zajmuje całą fazę inhalacji i prawie połowę wydechu. W niektórych przypadkach wydech może przebiegać cicho.

Zmiany fizjologiczne w oddychaniu pęcherzykowym

Zmiany siły oddychania pęcherzykowego mogą być zarówno fizjologiczne, jak i patologiczne.

Zwykle słaby oddech w płucach:

• duża grubość mięśni lub tłuszczu w klatce piersiowej;
• tachypnea;
• w obszarach o cieńszej warstwie tkanki płucnej.

Z kolei tachypnea jest wynikiem wielu chorób układu oddechowego, serca, układu hormonalnego i mózgu. Duszność wdechowa rozwija się z urazami, zatruciem, stresem, zmęczeniem, ciążą. Upośledzona wentylacja płuc prowadzi do niedotlenienia, którego objawami są zawroty głowy, sinica i bóle głowy. Dlatego z naruszeniem głębi i rytmu należy skonsultować się z lekarzem.

Normalnie oddychanie pęcherzykowe staje się bardziej intensywne po pracy fizycznej. U dzieci w wieku od 1 do 7 lat hałas oddechowy jest silniejszy niż u dorosłych. Jest to związane z następującymi cechami układu oddechowego dzieci:

• niewielka odległość między głośnią a ścianą klatki piersiowej,
• obfitość elementów elastycznych w tkankach,
• stosunkowo wąskie światło oskrzeli.

U niemowląt poniżej 1. roku życia oddychanie jest osłabione z powodu niedorozwoju związanego z wiekiem pęcherzyków płucnych.

Pęcherzykowa niewydolność oddechowa

Słabe oddychanie pęcherzykowe występuje przy:

• naruszenie drożności nowotworu oskrzeli, plwociny, obrzęk węzłów chłonnych;
• kostnienie chrząstki żebra;
• wysiękowe i adhezyjne zapalenie opłucnej;
• złamania żeber,
• urazy nerwów i mięśni klatki piersiowej;
• zmniejszenie masy płucnej liczby pęcherzyków płucnych wraz z rozwojem guzów lub ognisk gruźlicy;
• odma opłucnowa;
• odleżynowy.

Intensywność pęcherzykowego oddychania wzrasta w zdrowych obszarach płuc, które sąsiadują z zaatakowanymi tkankami. Ten typ nazywa się wikariuszem lub zastępcą. Na przykład, jeśli odma opłucnowa występuje w jednym płucu, zdrowe płuca intensywniej wymienia gaz. Prowadzenie hałasu oddechowego poprawia się wraz ze stanem zapalnym lub stwardnieniem oskrzeli.

W stanach śpiączkowych związanych ze zmianą pH na stronę kwaśną charakterystyczne jest oddychanie Kussmaulem - głośne, rzadkie i głębokie. Przyczyną hiperwentylacji płuc jest zwiększone stężenie ciał ketonowych we krwi. Poziom ciał ketonowych wzrasta wraz z dysfunkcją nerek i wątroby, cukrzycą, zaburzeniami endokrynologicznymi.

Zmiany jakościowe w oddychaniu pęcherzykowym

Wiele chorób wpływa na cechy jakościowe oddychania.

Oddychanie staje się trudne wraz z rozwojem procesu zapalnego w oskrzelach. Ze względu na obrzęk i przekrwienie śluzu, powierzchnia dróg oddechowych staje się nierówna. Hałasy oddechowe uzyskują taką samą objętość podczas inhalacji i wydechu. Często sapią. Twarda cecha zapalenia oskrzeli o różnych etiologiach, stwardnieniu płuc, zapaleniu gruczołowym, ogniskowym zapaleniu płuc. W okresie rekonwalescencji po ostrych infekcjach dróg oddechowych, kaszel i zmiany w oddychaniu utrzymują się przez pewien czas jako efekty resztkowe.

W celu ułatwienia wyładowania plwociny stosuje się środki mukolityczne. Ponadto pacjentom zaleca się częstsze odwiedzanie otwartego powietrza, picie większej ilości płynu i regularne wietrzenie ich pokoju.

Ciężkie oddychanie z wydłużonym wydechem jest charakterystyczne dla chorób, którym towarzyszy niedrożność. W przypadku astmy oskrzelowej lub alergicznego zapalenia oskrzeli, kontakt z alergenem prowadzi do rozwoju lokalnej reakcji alergicznej. Komórki tuczne i bazofile wydzielają mediatory zapalne w tkance powodującej skurcz oskrzeli. Pacjent ma trudności z wydechem. Inne typowe objawy astmy to duszność, kaszel, zaburzenia snu.

Rytm i głębia są zakłócane urazami klatki piersiowej, gruźlicy, dysfunkcją mięśni oddechowych. Przerywany może być również wynikiem zatrucia dwutlenkiem węgla lub uszkodzenia ośrodka oddechowego rdzenia przedłużonego. U zdrowych osób przerywany oddech pojawia się po hipotermii.

Cykliczna zmiana płytkiego oddychania z głębokimi i częstymi ruchami oddechowymi nazywa się oddychaniem Cheyne-Stokesa. Występuje z uszkodzeniami kory mózgowej lub poważnymi zaburzeniami metabolicznymi.

Charakterystyka badań

Osłuchiwanie wykonuje się stetoskopem. Pacjent powinien stać lub siedzieć, oddychać równomiernie i głęboko. Górna część ciała musi być wolna od odzieży. Osłuchiwanie odbywa się w ciepłym pomieszczeniu w warunkach maksymalnej ciszy.

Jeśli pojawi się hałas patologiczny, zaleca się przeprowadzenie dodatkowego badania układu oddechowego. Osłabione lub nasilone oddychanie pęcherzykowe jest również objawem wielu chorób. Aby zidentyfikować chorobę przeprowadza się:

• zdjęcia rentgenowskie lub rentgenowskie płuc,
• CT lub MRI,
• spirometria
• EKG
• oznaczanie stężenia tlenu i dwutlenku węgla we krwi.

Jeśli to konieczne, plwociny i popłuczyny oskrzeli są hodowane na pożywkach i uciekają się do inwazyjnych metod badania.

Jeśli podejrzewasz, że astma oskrzelowa powinna skontaktować się z alergologiem. Aby określić alergen, wykonuje się testy skórne lub badania krwi na swoistą immunoglobulinę E.

http://pulmono.ru/drugie/dyhanie/prichiny-otkloneniya-harakteristik-dyhaniya-vezikulyarnoe-dyhanie

VESICULAR BREATH

Duża encyklopedia medyczna. 1970

Zobacz, co „VESICULAR BREATH” jest w innych słownikach:

Oddychanie pęcherzykowe - (respiratio vesicularis, oddychanie oddechowe, pęcherzyk pęcherzykowy) - oddychanie płucne, dźwięk, który się pojawia przypomina wyraźny dźwięk „f” złapany przez osłuchiwanie zdrowego konia... Słowniczek pojęć na temat fizjologii zwierząt gospodarskich

ODDECH ​​VESICULAR - hałas oddechowy słyszany podczas osłuchiwania płuc i przypominający dźwięk „F”. U zdrowych zwierząt ten dźwięk jest dość miękki. Jest wychwytywany podczas inhalacji, zwiększając się, gdy ten ostatni się wzmacnia, i szybko zatrzymuje się przy wydechu. V. d. Można wzmocnić...... Słownik encyklopedyczny weterynaryjny

ODDECH ​​- ODDECH. Zawartość: fizjologia porównawcza D. 534 Aparat oddechowy. 535 Mechanizm wentylacji płuc. 537 Rejestracja ruchu oddechowego. 5 S8 Częstotliwość D., siła oddechu. mięśnie i głębokość d. 539 Klasyfikacja i...... Wielka encyklopedia medyczna

ciężkie oddychanie - pęcherzykowy D. ze zmianą barwy i równym czasem wdychania i wydechu; słuchałem z zapaleniem oskrzeli, zapaleniem płuc, stwardnieniem płuc... Duży słownik medyczny

Oddychanie - Oddychanie (respiratio) to zestaw procesów, które zapewniają dostarczanie tlenu z powietrza atmosferycznego do organizmu, jego zastosowanie w biologicznym utlenianiu substancji organicznych i usuwanie dwutlenku węgla z organizmu. W rezultacie...... Encyklopedia medyczna

oddychanie pueril - (r. puerilis; lat. puerilis dla dzieci) pęcherzykowy D. u dzieci w wieku od 1 do 7 lat, charakteryzujący się wzmocnionym i przedłużonym hałasem wydechowym... Duży słownik medyczny

oddychanie pęcherzykowe - (r. vesicularis) D., charakteryzujące się łagodnym jednolitym hałasem podczas wdechu i krótkim szumem na samym początku wydechu; zwykle słyszałem o obwodowych obszarach płuc... Duży słownik medyczny

Oddychanie pęcherzykowe - patrz. Źródło: Słownik medyczny... Warunki medyczne

Oddech oskrzelowy - lub hałas z oddychania oskrzelowego, rozpoznawany jest tylko podczas słuchania płuc. Oddychanie jest podobne do dźwięku wytwarzanego przez kontynuację litery ch. Sztucznie można to nazwać, gdy z ustami na wpół otwartymi tył języka jest przybliżony do podniebienia twardego, jak gdyby...... encyklopedyczny słownik FA Brockhaus i I.A. Efrona

HAŁAS ODDECHOWY - (patrz także Am Foric. Oddychanie, oddech oskrzelowy i oddech pęcherzykowy). Podczas zdrowych płuc podczas wdechu słychać nawet miękkie oddechy; inny hałas, znacznie krótszy i słabszy, jest odbierany podczas wydechu. Ze względu na rozbudowę...... Wielka Encyklopedia Medyczna

http://big_medicine.academic.ru/2933/%D0% 92% D0% 95% D0% 97% D0% 98% D0% 9A% D0% A3% D0% 9B% D0% AF% D0% A0% D0 % 9D% D0% 9E% D0% 95_% D0% 94% D0% AB% D0% A5% D0% 90% D0% 9D% D0% 98% D0% 95

VESICULAR BREATH

Słownik encyklopedyczny weterynaryjny. - M.: „Encyklopedia sowiecka”. Chief Editor VP Shishkov. 1981

Zobacz, co „VESICULAR BREATH” jest w innych słownikach:

ODDECH ​​VESICULAR - VESICULAR BREATH, normalny hałas oddechowy, słyszalny podczas kultury aus nad zdrową tkanką płuc. Składa się z ukrytego szumu, który zajmuje cały okres wdechu i krótkiego nieokreślonego hałasu podczas wydechu, słyszanego w...... Wielkiej encyklopedii medycznej

Oddychanie pęcherzykowe - (respiratio vesicularis, oddychanie oddechowe, pęcherzyk pęcherzykowy) - oddychanie płucne, dźwięk, który się pojawia przypomina wyraźny dźwięk „f” złapany przez osłuchiwanie zdrowego konia... Słowniczek pojęć na temat fizjologii zwierząt gospodarskich

ODDECH ​​- ODDECH. Zawartość: fizjologia porównawcza D. 534 Aparat oddechowy. 535 Mechanizm wentylacji płuc. 537 Rejestracja ruchu oddechowego. 5 S8 Częstotliwość D., siła oddechu. mięśnie i głębokość d. 539 Klasyfikacja i...... Wielka encyklopedia medyczna

ciężkie oddychanie - pęcherzykowy D. ze zmianą barwy i równym czasem wdychania i wydechu; słuchałem z zapaleniem oskrzeli, zapaleniem płuc, stwardnieniem płuc... Duży słownik medyczny

Oddychanie - Oddychanie (respiratio) to zestaw procesów, które zapewniają dostarczanie tlenu z powietrza atmosferycznego do organizmu, jego zastosowanie w biologicznym utlenianiu substancji organicznych i usuwanie dwutlenku węgla z organizmu. W rezultacie...... Encyklopedia medyczna

oddychanie pueril - (r. puerilis; lat. puerilis dla dzieci) pęcherzykowy D. u dzieci w wieku od 1 do 7 lat, charakteryzujący się wzmocnionym i przedłużonym hałasem wydechowym... Duży słownik medyczny

oddychanie pęcherzykowe - (r. vesicularis) D., charakteryzujące się łagodnym jednolitym hałasem podczas wdechu i krótkim szumem na samym początku wydechu; zwykle słyszałem o obwodowych obszarach płuc... Duży słownik medyczny

Oddychanie pęcherzykowe - patrz. Źródło: Słownik medyczny... Warunki medyczne

Oddech oskrzelowy - lub hałas z oddychania oskrzelowego, rozpoznawany jest tylko podczas słuchania płuc. Oddychanie jest podobne do dźwięku wytwarzanego przez kontynuację litery ch. Sztucznie można to nazwać, gdy z ustami na wpół otwartymi tył języka jest przybliżony do podniebienia twardego, jak gdyby...... encyklopedyczny słownik FA Brockhaus i I.A. Efrona

HAŁAS ODDECHOWY - (patrz także Am Foric. Oddychanie, oddech oskrzelowy i oddech pęcherzykowy). Podczas zdrowych płuc podczas wdechu słychać nawet miękkie oddechy; inny hałas, znacznie krótszy i słabszy, jest odbierany podczas wydechu. Ze względu na rozbudowę...... Wielka Encyklopedia Medyczna

http://veterinary.academic.ru/1833/%D0%92%D0%95%D0%97%D0%98%D0%9A%D0%A3%D0%900D0%AF%D0%A0%D0 % 9D% D0% 9E% D0% 95_% D0% 94% D0% AB% D0% A5% D0% 90% D0% 9D% D0% 98% D0% 95

Bądź zawsze
w nastroju

Co oznacza oddychanie pęcherzykowe?

Z masterweb

Nad płucami zdrowej osoby słychać dźwięki oddechowe, które nazywane są oddychaniem pęcherzykowym. Jeśli słuchasz hałasu uszu, jest miękki, ciągły, jednolity, dmuchający, przypominający dźwięk „f”. Ten rodzaj oddychania występuje w gałęziach dróg oddechowych, gdzie występuje wielokrotne rozwarstwienie strumienia powietrza, jak również w pęcherzykach płucnych podczas ich napełniania i opróżniania.

Oddychanie pęcherzykowe jest słyszalne w obu fazach oddychania. Wdychanie hałasu jest dłuższe, głośniejsze. Wynika to z silniejszego wdychania, skurczu mięśni zaangażowanych w oddychanie, aktywnego napełniania płuc powietrzem, oscylacji i rozciągania ich ścian. Podczas wydechu hałas ustępuje, skraca się. Z tego powodu czas inhalacji jest dwa razy dłuższy niż wydech. Podczas wydechu mięśnie oddechowe rozluźniają się, głośnia wąska, prędkość przepływu powietrza spada.

Intensywność oddychania

Intensywność oddychania pęcherzykowego zależy od następujących wskaźników:

• Wiek, płeć, rodzaj budowy ciała.
• Ogólny stan klatki piersiowej, jego zdolność do zapewnienia przepływu powietrza.
• Drożność układu oddechowego.
• Stan tkanki płucnej, elastyczność pęcherzyków płucnych.
• Siły wentylacji płuc.
• Grubość ściany klatki piersiowej, PZHK, warstwa mięśniowa.

Rodzaje oddychania

Biorąc pod uwagę cechy ciała, oddychanie pęcherzykowe dzieli się na następujące typy:

• Wzmocniony.
• Normalny
• Osłabiony.
• Twardy.
• Puerile lub chłopięcy.
• Sakkadirovannoe.

Osłabiony typ

Przez osłabione oddychanie pęcherzykowe rozumie się zmniejszenie intensywności wydechów i inhalacji. I stosunek inhalacji do wydechu więcej. Czasami wynika to z przyczyn fizjologicznych. Zjawisko to obserwuje się w przypadku zagęszczania kwasów tłuszczowych lub w budowaniu masy mięśniowej odcinka piersiowego. Również osłabione oddychanie występuje w miejscach, gdzie cieńsza warstwa tkanki płucnej, a mianowicie powyżej wierzchołków płuc iw dolnych sekcjach.

Patologiczne zmiany w oddychaniu pęcherzykowym obserwuje się w wyniku zaburzeń płucnych, pozapłucnych lub opłucnowych.

Przyczyny pozapłucne obejmują:

• trudność powietrza wpływającego do pęcherzyków płucnych z powodu zwężenia tchawicy, krtani, zmniejszenia amplitudy drgań ścian;
• patologia mięśni oddechowych, nerwobóle międzyżebrowe, złamania, urazy żeber, które powodują zaburzenia oddychania.

Do przyczyn opłucnowych, prowadzących do osłabienia oddychania, należy gromadzenie się płynu, powietrza w jamie opłucnej, pogrubienie opłucnej opłucnej.

Istnieją sytuacje, w których przyczyny płuc prowadzą do osłabienia oddychania pęcherzykowego. Zmiany zachodzą w wyniku zablokowania światła oskrzeli w przypadku onkologii lub ekspozycji na ciało obce w układzie oddechowym. W rezultacie rozwija się obturacyjna niedodma. Często osłabienie oddychania jest spowodowane rozedmą płuc, wymianą tkanki płucnej.

Zwiększone oddychanie

Wzmocnienie oddychania pęcherzykowego charakteryzuje się zwiększeniem intensywności wydechu i inhalacji bez żadnych zmian w stosunkach faz oddychania.

Podczas fizjologicznego wzmocnienia obu części klatki piersiowej, po wysiłku fizycznym można zaobserwować nadmierną ekspansję pęcherzyków. Ten rodzaj oddychania występuje również u osób o astenicznej budowie z powodu cienkiej klatki piersiowej.

Patologiczne nasilenie oddychania pęcherzykowego obserwuje się u zdrowej połowy podczas rozwoju jednostronnego procesu patologicznego w postaci zapalenia płuc, topienia płuc, zapalenia opłucnej i innych dolegliwości.

Typ Pueril

Ten rodzaj głośniejszej, ale delikatnej, delikatnej barwy. W oddychaniu pueril czas inhalacji i wyjścia jest taki sam. Tego typu przesłuchanie u dzieci, młodzieży o cienkiej klatce piersiowej. Z powodu tej funkcji typ pueryl nazywa się młodym.

Ciężkie oddychanie

Głośne oddychanie z długotrwałym wdychaniem i wydechem wynika ze zwężenia światła oskrzeli lub oskrzelików, obrzęku ścian układu oddechowego. Ten typ nazywa się sztywnym pęcherzykowym oddychaniem. Gdy jest to stosunek inhalacji i wydechu wynosi 5 do 4. Ten typ pojawia się z powodu zwężenia światła oskrzeli, obecności w nich tajemnicy, obrzęku. Wszystko to powoduje turbulencje przepływającego strumienia powietrza, w wyniku czego zmienia się barwa hałasu.

Ciężkie oddychanie jest monitorowane po rozstrzeniach oskrzeli, zapaleniu płuc, stwardnieniu płuc, a następnie deformacji oskrzeli.

Typ kwadratu

Inna nazwa tego gatunku jest przerywana. Charakteryzuje się nierównym, przerywanym, nierównym oddechem. Występuje z powodu nierównego skurczu mięśni. Hałas jest słyszalny nierównomiernie na całej powierzchni mięśni oddechowych z naruszeniem centralnej regulacji oddychania.

Saccadian oddychanie może być spowodowane przez przeszkody w oskrzelach, które zapobiegają przedostawaniu się powietrza do pęcherzyków. W rezultacie odsłuch zależy od zmian w dotkniętych obszarach. Kaskadowy rodzaj oddychania powyżej czubka płuca może wskazywać na proces gruźlicy.

Osłuchanie

Oddychanie pęcherzykowe jest słyszane za pomocą fonendoskopu w niektórych punktach lewej i prawej połowy klatki piersiowej. Najpierw zaczynają słuchać frontu, od samej góry, zaczynając od stref podobojczykowych i nadobojczykowych, stopniowo przesuwając się w dół o trzy centymetry od słyszanych punktów. W tej samej kolejności płuca są słyszalne od tyłu. Aby zwiększyć powierzchnię przestrzeni międzyzębowej, pacjent jest proszony o skrzyżowanie ramion, przesuwając łopatki z linii kręgów. Dla wygody słuchania obszaru pod pachami ramiona są unoszone do góry, z dłońmi za głową.

Osłuchiwanie można wykonać w dowolnej pozycji pacjenta, ale jest to najwygodniejsze, jeśli przyjmuje pozycję siedzącą z rękami na kolanach. Ta pozycja sprzyja całkowitemu rozluźnieniu mięśni piersiowych. Osłuchiwanie pacjenta może być w pozycji stojącej, ale jednocześnie może on odczuwać zawroty głowy podczas głębokich oddechów, które należy uprzedzić pacjenta.

Podczas słuchania układu oddechowego, pierwszy hałas jest porównywany podczas inhalacji, aby ocenić ich charakter i czas trwania, objętość, a następnie porównuje się hałas z tymi, które słyszą z drugiej strony w tym samym punkcie.

Po pierwsze, patrzą na to, jak dana osoba oddycha, jaki jest oddech, który jest słyszany przez płuca. Następnie spójrz na obecność świszczącego oddechu, innych rodzajów oddychania, słuchanych przez krtań, w obszarze dużych oskrzeli. Podczas osłuchiwania pojawiają się pytania: co oznacza oddychanie pęcherzykowe i jak powstaje?

Typ pęcherzykowy występuje w wyniku oscylacji elastycznych elementów ścian pęcherzykowych w czasie napełniania pęcherzyków powietrzem podczas fazy wdechowej. Po wypełnieniu wszystkich pęcherzyków podczas wdechu następuje stały ruch powietrza. Sumowanie dużej liczby dźwięków, gdy oscylują ściany, tworzy długi, cichy szum, który jest słyszalny w całej fazie oddechowej, stopniowo wzrastając.

Podczas słuchania oddechu należy porównać dźwięki po prawej i lewej stronie. Zwykle powinny być takie same. W przypadku patologii w tych samych punktach, słuchając z różnych stron, lekarz usłyszy odgłosy o różnych mocach. W niektórych warunkach mogą być osłabione lub wzmocnione, sztywne lub innego rodzaju po obu stronach. Wynika to z cech anatomicznych klatki piersiowej, wieku i innych przyczyn.

http://www.nastroy.net/post/chto-znachit-vezikulyarnoe-dyihanie

Strona

Oddychanie pęcherzykowe jest pęcherzykowe. Mechanizm powstawania: występuje w pęcherzykach płucnych w wyniku gwałtownego rozszerzania się ścian pęcherzyków płucnych, gdy powietrze dostaje się do nich podczas inhalacji i spada w początkowej części wydechu. Właściwości oddychania pęcherzykowego:

• Jest to miękki, dmuchający szum przypominający dźwięk, gdy litera „f” jest wymawiana;
• Jest słyszany przez cały okres wdechu i tylko początkowa trzecia część wydechu, stosunek wdechu i wydechu wynosi 5: 3;
• Najlepszymi miejscami do słuchania są pachowe, podskórne, podobojczykowe.

Osłabione oddychanie pęcherzykowe charakteryzuje się zmniejszeniem intensywności inhalacji i wydechu, a stosunek inhalacji do wydechu wynosi 2: 1.
Obserwuje się fizjologiczne osłabienie oddychania pęcherzykowego:

• Z pogrubieniem warstwy tłuszczowej lub mięśni klatki piersiowej;
• W tych miejscach klatki piersiowej, gdzie cienka warstwa tkanki płucnej - powyżej wierzchołków płuc iw dolnej części.

Patologiczne osłabienie oddychania pęcherzykowego wynika z różnych przyczyn, które można pogrupować następująco: pozapłucne, opłucnowe, płucne.

• Przyczyny pozapłucne:
  • Zwężenie krtani, tchawicy, w wyniku którego przepływ powietrza do pęcherzyków jest trudne, zmniejsza amplitudę drgań ich ścian;
  • Choroby mięśni oddechowych, nerwy międzyżebrowe, złamania żeber prowadzące do płytkiego oddychania;
  • W ostro osłabionych i ciężko chorych pacjentach z powodu osłabienia czynności oddechowych.
• Przyczyny opłucnej:
  • Nagromadzenie płynu w jamie opłucnej (opłucnej, opłucnej, wysiękowego zapalenia opłucnej), powietrza (odma opłucnowa); gdy gromadzi się duża ilość płynu lub powietrza, nie słychać oddechu pęcherzykowego;
  • Pogrubienie opłucnej opłucnej (liny cumownicze, zrosty opłucnej) - występuje ograniczenie przemieszczania się tkanki płucnej.
• Przyczyny płucne (z powodu patologii oskrzeli i tkanki pęcherzykowej):
  • Zablokowanie światła oskrzeli (rak oskrzeli, ciało obce) z późniejszym rozwojem obturacyjnej niedodmy, tj. zapaść płucna; w projekcji atelektazy oddychanie może być całkowicie nieobecne;
  • Rozedma płuc, w której amplituda drgań ścian pęcherzyków zmniejsza się z powodu utraty elastyczności i przepełnienia pęcherzyków powietrzem;
  • Zastąpienie tkanki płucnej powietrzem innym niż nowotwór: guz, jama wypełniona płynem (ropień w stadium 1, torbiel echinokokowa, zgorzel płucna, ogniskowa stwardnienie płuc).

Zwiększone oddychanie pęcherzykowe charakteryzuje się zwiększeniem intensywności wdychania i wydechu bez zmiany stosunku faz oddychania.
Następuje fizjologiczne wzmocnienie obu połówek klatki piersiowej:

• Wraz ze zwiększoną ekspansją pęcherzyków płucnych po wysiłku;
• W astenikov z cienką klatką piersiową.

W patologii można zaobserwować kompensacyjne wzmocnienie oddychania u zdrowej połowy klatki piersiowej podczas rozwoju procesu patologicznego po przeciwnej stronie (zapalenie płuc, zapalenie opłucnej, odma opłucnowa itp.).

Oddech Pueril - głośniejszy, wzmocniony, ale delikatny, delikatna barwa. Czas wdechu i wydechu jest taki sam. Słuchał u dzieci i młodzieży o cienkiej piersi.

Ciężki oddech jest grubszy, głośniejszy, z wydłużonym wydechem, podczas gdy stosunek wdechu i wydechu wynosi 5: 4. Przyczynami tego typu oddychania są zwężenie światła oskrzeli lub oskrzelików z powodu obecności w nich tajemnicy, obrzęk ścian. W tym przypadku występuje turbulencja przepływającego strumienia powietrza i zmiana barwy hałasu oddechowego. W przypadku zapalenia oskrzeli, rozstrzenia oskrzeli, ogniskowego zapalenia płuc w przypadku małych ognisk zapalenia, rozlanej pneumosklerozy z deformacją oskrzeli słychać ciężki oddech.

Obwodowe lub przerywane oddychanie charakteryzuje się nierównym, nierównym, przerywanym wdychaniem. Jest to spowodowane nierównomiernym skurczem mięśni oddechowych i jest słyszalne na całej powierzchni płuc z ostrym przechłodzeniem, dreszczami (dreszcze), uszkodzeniem mięśni oddechowych (niedowład, porażenie, zapalenie mięśni), z naruszeniem centralnej regulacji oddychania (histeria, nerwica). Oddychanie sakadyjskie może być również spowodowane obecnością niedrożności oskrzeli w celu przejścia powietrza do pęcherzyków płucnych (nowotwór, proces zapalny). Taki oddech jest słyszalny na obszarze dotkniętym chorobą. Wdechowe oddychanie powyżej górnej części płuc może wskazywać na proces gruźliczy.

http://vk.com/page-101519962_55017719

Główny hałas oddechowy. Oddychanie pęcherzykowe (pęcherzykowe); oddychanie oskrzelowo-krtaniowe; mieszane oddychanie.

Obejmują one:
oddychanie pęcherzykowe (pęcherzykowe);
oddychanie oskrzelowo-krtaniowe;
mieszane oddychanie.

Oddychanie pęcherzykowe.

Dźwięk słyszany na klatce piersiowej zdrowych zwierząt jest, ze względu na jego jakość, dokładnym przeciwieństwem oddychania tchawiczego. Jest to miękki, ssący, dmuchający dźwięk przypominający miękką wymowę dźwięku F. Sztucznie, można go odtworzyć, jeśli poprzez nadanie organom mowy ustawienia dźwięku F, aby średnia siła wdychała i wydychała. Siła i wysokość tego sztucznego dźwięku mogą się różnić prawie w tym samym kierunku, w którym zmienia się naturalne pęcherzykowe oddychanie.

Lennek, twórca osłuchiwania, wyjaśnił występowanie oddychania pęcherzykowego przez tarcie powierzchniowych warstw strumienia powietrza o błonę śluzową dolnych dróg oddechowych. Ta teoria nie wytrzymuje krytyki, ponieważ cząstki powierzchniowe strumienia powietrza silnie przylegają do warstwy błony śluzowej, co uniemożliwia tarcie.

Według Baasa i Penzolda oddychanie pęcherzykowe jest niczym innym jak czysto przewodowym dźwiękiem (dźwięk zwężenia krtani), silnie zmodyfikowanym podczas przechodzenia przez elastyczną tkankę płuc. Jednak wiele obserwacji i faktów przeczy temu, w pewnym czasie szeroko oglądanym poglądom.

Według Geygela przyczyną oddychania pęcherzykowego jest wysoka elastyczność tkanki płucnej, która rozszerzając się w momencie inhalacji zapada się podczas wydechu. Ten rodzaj wibracji, zrodzony w niezliczonych pęcherzykach płucnych, wytwarza hałas, który jest słyszany podczas całego oddechu.

Według Marka oddychanie pęcherzykowe jest złożonym, połączonym dźwiękiem. Składa się z dwóch komponentów. Główna masa dźwięku powstaje w miąższu płucnym na połączeniu niezliczonych oskrzelików (oskrzeli oddechowych) z szerokim ujściem lejków płucnych. Ten zwężający się dźwięk płuc miesza się z dźwiękiem zwężenia krtani, prowadzonego przez system rurki oddechowej do płuc i nieco zmodyfikowany podczas przechodzenia przez grubość płuc i masę zamkniętego w nim powietrza. Wykrycie pęcherzykowego oddychania w dowolnej części ściany klatki piersiowej wskazuje, że powietrze przenika do pęcherzyków, a ich wnęka jest wolna. Oddech jest słyszany od początku do końca, a wydech słychać tylko na początku.

Dźwięk, słyszany podczas wydechu, krótki i słaby, według Marka, jest pozostałością szumu krtaniowego zwężenia, nieco zmodyfikowanego przez tkankę płucną. Ze względu na różny czas trwania dźwięków wdechu i wydechu obie fazy oddychania można łatwo określić podczas osłuchiwania.

Charakter i siła oddychania pęcherzykowego u zwierząt domowych wykazują ostre różnice w zależności od rodzaju zwierzęcia, budowy ciała i kształtu klatki piersiowej, stanu odżywienia, wieku i intensywności procesów metabolicznych. Najgłośniejszy i najostrzejszy, ze względu na domieszkę przewodowego dźwięku krtani, jest u mięsożerców, nieco słabszy i cichszy u bydła. U konia oddychanie pęcherzykowe jest znacznie łagodniejsze i bardziej miękkie, cichsze i słabsze niż u innych gatunków zwierząt. W wąsko hodowanych, słabo odżywionych koniach jest stukany z wystarczającą jasnością we wszystkich częściach pola perkusyjnego. Jednak przy dobrym stanie odżywienia i masywnym rozwoju klatki piersiowej, oddychanie pęcherzykowe jest wyraźnie słyszalne tylko w środkowej i górnej trzeciej części klatki piersiowej. W obszarze za łokciem można go złapać tylko z pewną trudnością, a często nie słychać go wcale. Hałasy oddechowe u młodych zwierząt są znacznie silniejsze, ostrzejsze i bardziej szorstkie niż u dorosłych (oddychanie pueril). W starym pęcherzykowym oddychaniu słychać znacznie słabiej niż u zwierząt w średnim wieku.

Słaba słyszalność odgłosów oddychania u konia sprawia, że ​​badanie jest znacznie trudniejsze, zwłaszcza że we wszystkich przypadkach nie jest możliwe stosowanie sztucznych metod ich wzmacniania. W stosunku do konia należy szczególnie zadbać o metodologiczny przebieg badania, co nieco ułatwia nie tylko pracę, ale także ocenę uzyskanych wyników.

Analizując oddychanie pęcherzykowe u konia, należy zatem kierować się następującymi danymi doświadczalnymi.

1. W spoczynku u zdrowych koni częstość oddechów w różnych częściach klatki piersiowej nie jest taka sama. Najtrudniej jest podsłuchiwany ponad środkiem

klatka piersiowa, nieco słabsza w górnych partiach i najsłabsza w okolicy za łokciem i nad łopatką. Przypadki, w których oddech jest stukany z równą siłą na wszystkich częściach klatki piersiowej, należy traktować jako wzrost oddechu. Następnie konieczne jest ustalenie przyczyn tego zysku, aby móc podać poprawne oszacowanie.

2. Na tych samych obszarach po przeciwnych stronach oddychanie powinno być wykonywane z równą siłą. Szybkie oddychanie, gdy po lewej stronie, na przykład za łokciem, nie słychać odgłosów oddechowych, a po prawej w tym samym miejscu, w którym są wyraźne, jest zjawiskiem niewątpliwie patologicznym.

Amplifikacja w ez i k w oddychaniu lary może być sztucznie odtworzona przez podwójny dźwięk FF. Jednolity wzrost powyżej powierzchni całego płuc - ogólny wzrost oddychania pęcherzykowego - obserwuje się przy różnych dusznościach, które są wynikiem zwiększonego pobudzenia ośrodka oddechowego. Jednocześnie oddychanie staje się nieco bardziej szorstkie i ostrzejsze, a wydech jest dłuższy i nasłuchuje już przez większą część wydechu (ciężkie oddychanie). Taki ogólny wzrost oddychania, zacienienie głębokości i siły toksycznego działania różnych patogenów chorób zakaźnych w centrum oddychania, jest w istocie tylko powszechnym objawem. Błędem byłoby skojarzenie go z porażką miąższu płuc. Z diagnostycznego punktu widzenia, lokalne, lub wikariusz, wzmocnienie oddychania jest znacznie bardziej interesujące. Jednocześnie hałasy oddechowe są wzmacniane tylko w niektórych częściach płuc, a mianowicie tam, gdzie zdrowa tkanka płuc przejmuje funkcję dotkniętych nią obszarów. W przypadku zastępczego wzmocnienia oddychanie jest jednocześnie zróżnicowane, tj. Natężenie hałasu jest inne; podczas gdy w niektórych obszarach hałas dramatycznie wzrasta w innych, są one nieznacznie zmienione, aw niektórych całkowicie nieobecne - respiratio nulla lub oddychanie oskrzelowe. Miejscowe nasilenie oddychania pęcherzykowego obserwuje się przy krupowym i nieżytowym zapaleniu płuc, przekrwieniu i obrzęku płuc, pospolitym zapaleniu mikronaczyniowym, gruźlicy płuc.

Osłabienie oddychania pęcherzykowego obserwuje się w wielu chorobach aparatu oddechowego. W niektórych przypadkach, na przykład, podczas zapalenia opłucnej i opłucnej, jest to spowodowane bolesnymi odczuciami podczas rozszerzania klatki piersiowej, których wycieczki są zatem arbitralnie ograniczone. W innych przypadkach jest to konsekwencją zrostów opłucnej płucnej z costal lub pogrubieniem ściany klatki piersiowej, takich jak na przykład włókniste zapalenie opłucnej, gruźlicze zmiany opłucnej. Różne zwężenia górnych dróg oddechowych, ograniczające możliwość ekspansji wdechowej pęcherzyków płucnych, również powodują osłabienie oddechu. W rozedmie płucnej - pęcherzykowej i śródmiąższowej - jest konsekwencją osłabienia elastyczności płuc. Ponadto, osłabienie oddychania pęcherzykowego obserwuje się w początkowym stadium zapalenia płata lobarnego, ze śródmiąższowym zapaleniem płuc, tłustym zapaleniem płuc, obrzękiem płuc, gruźlicą i zakrzepicą płuc.

Brak dźwięków oddechowych (respiratio nulla) wskazuje na całkowitą niedrożność tkanki pęcherzykowej płuc i małych oskrzeli. Wypełniając pęcherzyki, na przykład wysiękiem włóknistym lub ściskając je wysiękiem opłucnowym, niemożliwe jest utworzenie zwężenia płuc w obszarze uszkodzenia (pierwszy składnik oddychania pęcherzykowego); „Jeśli oskrzela zachowują przewodnictwo, wówczas na klatce piersiowej słychać oddech oskrzelowy, a podczas zamykania światła oskrzeli dźwięki oddechowe całkowicie zanikają. Uporczywe zapalenie płuc poniżej linii stępienia jest szczególnie charakterystyczne dla wysiękowego zapalenia opłucnej; u krupiastego zapalenia płuc respiratio nulla jest czasami zastępowane przez czyste oddychanie oskrzelowe. Znacznie rzadziej obserwuje się to w przypadku nieżytowego i śródmiąższowego zapalenia płuc, niedodma płuc, pyevmo-i hydrothorax, gruźlicy, nosacizny itp.

Oddychanie oskrzeli.

U wszystkich zwierząt domowych, z wyjątkiem konia, w obszarze obręczy ramienno-ramiennej, dość głośno, choć z domieszką szumu pęcherzykowego, wyraźnie słyszalne jest oddychanie oskrzelowe. Szczególnie wyraźnie i ostro wyraża się u psów. To tak zwane normalne lub fizjologiczne oddychanie oskrzelowe nie powinno być mylone z patologicznym oddychaniem, które jest ważnym objawem poważnych chorób. U konia oddychanie oskrzelowe, gdziekolwiek się znajduje, jest zawsze patologiczne.

Analizując hałas oddechowy, należy pamiętać, że patologiczne oddychanie oskrzelowe jest zwykle ustalane w dolnych tylnych obszarach płuc, tj. Z których najczęściej zaczynają się procesy zapalne płuc i opłucnej; zwykle słyszy się je w obu fazach oddechowych, bez domieszki oddechu pęcherzykowego, a w większości łączy się ze zmianami w dźwięku perkusyjnym (otępienie, otępienie). Podczas testowania wykrytych dźwięków, nie koliduje to z zastosowaniem osłuchiwania porównawczego, poddając się uważnemu słuchaniu sąsiednich obszarów tkanki płucnej, porównując wątpliwy dźwięk z oddychaniem tchawiczym.

Pomimo faktu, że wyraźne oddychanie pęcherzykowe jest zawsze łatwe do odróżnienia od tchawicy, która jest prototypem oddychania oskrzelowego, w przypadkach patologicznych często obserwuje się bardzo nieprzyjemne błędy podczas oceny dźwięków oddechowych. Oddychanie oskrzeli miesza się z pęcherzykowym lub częściej zwiększonym oddychaniem pęcherzykowym uważa się za oskrzelowe. Przyczyną tego rodzaju błędu jest zmiana natężenia dźwięków. Zwiększone oddychanie pęcherzykowe staje się jednocześnie szorstkie, sztywne, z wyraźnie rozciągniętym wydechem. I odwrotnie, oskrzela, osłabienie, traci brzmienie i staje się dużo bardziej miękka, delikatniejsza. Zatem początkowa różnica między dźwiękami nie jest tak ostra. Umożliwia to ten rodzaj błędu.

Zasadniczo, oddychanie oskrzelowe można uznać za resztę szumu pęcherzykowego, która obejmuje dźwięk zwężenia krtani przenoszony do płuc i rezonująco wzmocniony jako przydatek. W przypadkach, w których z powodu niedrożności pęcherzyków płucnych - wypełniania ich wysiękiem lub wyciskania z zewnątrz - pojawienie się szumu pęcherzykowego staje się niemożliwe, dźwięk zwężenia krtani jest łatwo przenoszony wzdłuż zagęszczonej tkanki płucnej na jego powierzchnię i słyszany na klatce piersiowej jako niezależny dźwięk.

Najczęstszą przyczyną oddychania oskrzelowego jest naciek dużych obszarów płuc. Z powierzchowną lokalizacją zmian zapalnych, jeśli tylko oskrzela są w pełni zachowane w odpowiednich obszarach klatki piersiowej, w takich przypadkach czasami można usłyszeć mniej lub bardziej ostre oddychanie oskrzelowe. Gdy światło oskrzeli jest zamykane przez śluzówki lub wysięk, przewodzenie dźwięku nie jest już możliwe, w wyniku czego oddychanie oskrzelowe znika, zastępowane jest respiratio nulla, które po usunięciu błony śluzowej ustępuje ponownie oddychaniu oskrzelowemu. Takie zmiany są szczególnie często obserwowane w przypadku zarazy płucnej konia.

Charakter dźwięku odróżnia silne i słabe, ostre i miękkie oddychanie oskrzelowe. Intensywność hałasu zależy od wielkości i położenia naciekającego ogniska płucnego i jego konsystencji, a barwa zależy od właściwości błony śluzowej oskrzeli. Im bardziej rozległy jest obszar dotknięty chorobą, tym bardziej pełna jest wątroba tkanki, tym głośniejsze i silniejsze jest oddychanie oskrzelowe.

Najczęściej pojawienie się oddychania oskrzelowego jest związane z zapaleniem płata płucnego, które rozwija się w szeregu specyficznych zakażeń: zarazy płucnej u koni, zapalenia płuc u bydła, posocznicy krwotocznej i wtórnej postaci pomoru świń. Znacznie rzadziej spotyka się je w przypadku zapalenia oskrzeli, a mianowicie w przypadkach, w których za pomocą łączących się ognisk powstają ogromne nacieki (zlewające się zapalenie płuc). Należą do nich: końskie zapalenie płuc koni, paratyfoidalna forma cieląt płucnych, choroba robaków płucnych, enzootyczne zapalenie płuc świń, plaga psów. Czasami oddychanie oskrzelowe występuje dodatkowo w gruźlicy, nosacizny, przewlekłym śródmiąższowym zapaleniu płuc.

Znacznie rzadziej przyczyną oddychania oskrzelowego jest ściskanie płuc płynem, co prowadzi do zagęszczenia zanurzonych części, w wyniku czego warunki niezbędne do pojawienia się pęcherzykowego oddychania zanikają. W przypadku wysiękowego zapalenia opłucnej wzdłuż górnej linii tępego dźwięku przez długi czas słychać wyraźne oddychanie oskrzelowe. Po zespoleniu płuc z opłucną żebrową, później rozwinięte wysiękowe zapalenie opłucnej daje uporczywe oddychanie oskrzelowe na całej powierzchni tępego dźwięku, co jest niezwykłe ze względu na niesamowitą czystość i klarowność. Dokładnie takie samo czyste i bardzo trwałe oddychanie oskrzelowe charakteryzuje zapalenie opłucnej z dużą akumulacją wysięku, gdy część płucna zanurzona w cieczy jest splenizirowaną, podczas gdy duże i średnie oskrzela całkowicie zachowują przepuszczalność. Znacznie rzadziej obserwuje się to w przypadku puchliny, z powodu ucisku płuc przez surowiczy transudat.

Oddech nieokreślony (mieszany) odnosi się do tego rodzaju hałasu, którego właściwości nie można określić z wystarczającą jasnością. Ekstremalnie słabe oddychanie oskrzelowe o niskim natężeniu pęcherzykowym jest równie uważane za niepewne. W normalnych warunkach, nieokreślony oddech jest często podsłuchiwany w tłustych, dobrze zbudowanych koniach na obszarze łopatki, nawet przy spokojnym oddychaniu. Po niewielkim oddaniu, dzięki wzmocnieniu, podstawowe właściwości oddychania pęcherzykowego - jego rozciągnięty, wdychający oddech podczas krótkiego wydechu - są wyraźnie rozróżniane.

W przypadkach patologicznych oddychanie nieokreślone jest formą przejściową od pęcherzykowej do oskrzelowej i odwrotnie. Obserwuje się ją w początkowej fazie zapalenia płuc, czasami z zapaleniem oskrzeli i płuc, podczas ściskania małych segmentów płuc przez wysięk i przesięki, rozedmę pęcherzyków płucnych, rozlaną gruźlicę, a także znaczne pogrubienie ściany klatki piersiowej i jej naciek. W niektórych przypadkach określenie podstawowego hałasu oddychania staje się niemożliwe ze względu na obfitą domieszkę obcych dźwięków: świszczący oddech, świszczący oddech, świszczący oddech, chrapanie.

Dalszy rozwój procesu chorobowego lub jego wygaszenie, zwiększające lub osłabiające intensywność głównego hałasu oddechowego, umożliwiają ocenę ich właściwości i powiązanie ich z jednym lub drugim rodzajem.

Oddech amfory

Jest to tylko specjalna forma oddychania oskrzelowego, z której wyróżnia się miękkością, głębią i wyraźnym metalicznym odcieniem. Ze swej natury przypomina ten zwężający się dźwięk, który powstaje, jeśli z siłą, przepuszcza strumień powietrza przez otwór w szyjce butelki. Zwierzęta domowe mają stosunkowo rzadko oddychające amfory. Występuje czasami z gangreną płuc na dużych jamach o gładkich, równych ścianach, które łączą się przez światło oskrzeli z powietrzem zewnętrznym. Podczas perkusji w rejonie oddychania amfora, najczęstszym jest dźwięk bębenkowy, rzadziej dźwięk pękniętej doniczki lub metaliczny dźwięk. W tworzeniu małych ubytków, które nie komunikują się ze sobą, osłuchiwanie ujawnia normalne oddychanie oskrzelowe.

Jaskinie powstałe na podstawie gruźlicy mogą być również przyczyną oddychania amforowego. Ponadto czasami występuje rozległe rozstrzenie oskrzeli i odma opłucnowa.

http://alexmed.info/2017/08/23/%D0%B3%D0%BB%D0%B0%D0%B2%D0%BD%D1%8B%D0%B5-%D0%B4%D1% 8B% D1% 85% D0% B0% D1% 82% D0% B5% D0% BB% D1% 8C% D0% BD% D1% 8B% D0% B5% D1% 88% D1% 83% D0% BC % D1% 8B /

MED24INfO

Shishkin, A.N., Choroby wewnętrzne. Rozpoznawanie, semiotyka, diagnoza. Seria World of Medicine - SPb.: Wydawnictwo Lan. - 384 str. 1999

Oddychanie pęcherzykowe

Oddech pęcherzykowy jest postrzegany jako ciągły, jednolity, miękki, dmuchający, jak szelest, przypominający dźwięk „f”. Słychać to przez cały wdech i podczas pierwszej trzeciej wydechu. Może wystąpić osłabienie oddychania pęcherzykowego u osób z pogrubioną klatką piersiową (z otyłością), jak również wzrost asteniki.
Dzieci i młodzież mają swoje własne cechy oddychania, mają ostrzejszy i głośniejszy oddech pęcherzykowy, który rezonuje nieco; ten oddech jest wyraźnie słyszalnym wydechem. To tak zwany oddech dziecięcy.
Osłabione oddychanie pęcherzykowe
Charakterystyczne są krótsze i mniej wyraźnie słyszalne wdechy i prawie niesłyszalny wydech. Obserwowano z naruszeniem górnych dróg oddechowych, zmniejszając elastyczność tkanki płucnej (rozedma płuc), zmniejszając głębokość wyrzutów oddechowych, pchając płuco przez nagromadzenie powietrza lub płynu w jamie opłucnej.
Zwiększone oddychanie pęcherzykowe
Słuchany w obu fazach oddychania, nazywany jest ciężkim oddychaniem. Zwykle występuje przy zapaleniu oskrzeli, ogniskowym zapaleniu płuc spowodowanym zapalnym obrzękiem oskrzelików i niejednorodnym naciekiem tkanki płucnej. Ciężkie oddychanie właściwościami akustycznymi przejścia między pęcherzykiem a oskrzelami. Może występować okresowe (sakadyzowane) oddychanie pęcherzykowe, w którym faza wdechowa składa się z oddzielnych przerywanych krótkich oddechów. Obserwowane z nierównomierną redukcją mięśni oddechowych.

Oddychanie oskrzeli
Ten oddech jest słyszany nad krtani i tchawicą podczas inhalacji i wydechu, przypominając dźwięk „X”. Jeśli jest słuchany przez inne strony, to mówi o patologii.
Główny hałas patologiczny
Podczas wykrywania szumu towarzyszącego powtarza się osłuchiwanie w tym momencie, pacjent proszony jest o oddychanie głęboko i przez usta. Można go umieścić na plecach lub na boku. Pacjent nie powinien oddychać zbyt często, aby nie nastąpiło omdlenie hiperwentylacji.
Patologiczne oddychanie oskrzelowe
Jest to obserwowane w przypadkach, gdy oddychanie oskrzeli jest słyszalne w obszarach płuc nietypowych dla niego. Zwykle obserwuje się, gdy tkanka płuc jest ubita z powodu wypełnienia pęcherzyków wysiękiem zapalnym, krwią lub niedodmą ściskania. Głośne oddychanie oskrzelowe występuje, gdy istnieje masywne centrum konsolidacji, które znajduje się powierzchownie (na przykład z zapaleniem płata lobarnego). Ciche oddychanie oskrzelowe występuje z niedodmą kompresji, zawałem płuc.
Oddech Amfora występuje, gdy występuje gładka jama ściany (6–8 cm średnicy), która komunikuje się z dużym oskrzelem. Słychać to w obu fazach oddychania i przypomina gwałtowny dźwięk, który pojawia się, gdy powietrze jest wdmuchiwane do pustego naczynia. Wynika to z dodania dodatkowych wysokich akcentów do oddychania oskrzelowego z powodu ich wielokrotnych odbić od ścian tej jamy (gruźlicy lub opróżnionego ropnia).
Oddychanie mieszane lub oskrzelikowe występuje, gdy centra zagęszczania znajdują się głęboko w płucach i w znacznej odległości od siebie. Jednocześnie faza inhalacyjna nosi cechy pęcherzykowe, a faza wydechowa - oddychanie oskrzelowe.

http://www.med24info.com/books/vnutrennie-bolezni-raspoznavanie-semiotika-diagnostika-seriya-mir-mediciny-spb-izdatelstvo-lan-384-s/vezikulyarnoe-dyhanie-5210.html

Wielka Medyczna Encyklopedia (1970)
VESICULAR BREATH

ODDECH ​​VESICULAR, normalny hałas oddechowy, słyszalny podczas kultury aus nad zdrową tkanką płuc. Składa się z ukrytego szumu, który zajmuje cały okres wdechu i krótkiego nieokreślonego hałasu podczas wydechu, słyszanego w siódmym okresie. Teorie pochodzenia V.D.: według Laennec, V.D. jest wynikiem tarcia strumienia wdychanego powietrza o ściany oskrzelików i infundibul; zgodnie z Baasem (Baas), oddech krtani-tchawicy, zmodyfikowany podczas przechodzenia przez tkankę płucną; według Gergardta (ogólnie uznawanego), - miejscowy ruch wdechowy tkanki płucnej. Krótki hałas wydechowy można interpretować jako zmodyfikowany i osłabiony hałas krtani-tchawicy lub jako wynik lokalnego ruchu wydechowego płuc (Sahli). W zakresie fizjologicznym występują różne wahania siły i odcieni B. e. U dzieci brzmi ono ostro i wysoko ze względu na większą kurczliwość tkanki płucnej i mniejszą grubość ściany klatki piersiowej („oddychanie puralne”). U dorosłych najgłośniejszy V. d. Słychać na przedniej i górnej powierzchni klatki piersiowej, zwłaszcza po prawej stronie; przeciwnie, za dolnymi płatami płuc, w pozycji spoczynkowej, jest osłabiony. Im grubsza warstwa tkanek miękkich na klatce piersiowej i płytszy oddech, tym słabsza V. d.-P i t. Zmienia V. d.-U s i l oraz oddychanie, któremu towarzyszy nek-eye zmiana charakteru słyszanego hałasu (twarde lub ostry B. d.), zależy od zmian warunków przejścia powietrza przez oskrzela lub zmian warunków przewodzenia dźwięku. Może być rozlana (katar małych oskrzeli) i ograniczona (naciek zapalny płuc, procesy bliznowate wokół guzów itp.).- Vd. przy przedłużonym wydechu obserwuje się w rozlanym zapaleniu oskrzeli, w rozedmie, w atakach astmatycznych; zależy od obrzęku błony śluzowej dróg oddechowych. -Zakładany jest nazywany przerwanymi przerwami lub osłabieniem B. e. Przy prawidłowym funkcjonowaniu aparatu oddechowego nerwowo-mięśniowego, pojawia się on z powodu tworzenia się przeszkód w przepływie powietrza przez drogi oddechowe. przypadki trudności w ekspansji wdechowej płuc - z rozedmą płuc, z powodu utraty elastyczności tkanki płucnej, jeśli w tchawicy lub krtani występują przeszkody, z uciskaniem oskrzeli przez tętniak, guz, bliznę Tkanina (procesy smorschivayuschiehronicheskie) ze względu na kompresję wysięku płuc zapalenie opłucnej-prefektury, w opłucnej i odmy.

A. Arutinov. METODA WEIGANDT (Weygandt) odnosi się do metod badawczych do badania rozwoju umysłowego miejskich imbicznych dzieci lub małych dzieci. Normalne dziecko w wieku 7 lat powinno być dobrze zorientowane we wszystkich zadaniach; jest badany przez różne zabawki, które są całkowicie zgodne z jego zainteresowaniami, a zatem jest umieszczany w warunkach naturalnego eksperymentu. Po pierwsze, podaje się szereg zadań, badających percepcję i refleksję w stopniowej kolejności od prostszych do bardziej złożonych. W tym celu proponuje się, aby dziecko wymieniało wiele przedmiotów z życia codziennego, na przykład kubek, łyżkę, nóż. Następnie obiekty podobne do rzeczywistych są podawane zarówno w kolorze, jak i rozmiarze (jabłko, gruszka, ptak itp.). Dalej są przedmioty w zredukowanej formie, ale podobne do prawdziwych (koń, kogut, kurczak, owca, łódź, itp.). Wreszcie obiekty w zredukowanej formie i nie malowane (koń, owca, prosię); na zakończenie płaskie przedmioty (koń, kot). Następnie testowane są bardziej złożone procesy, takie jak: praktyczna ostrość - zdolność do obsługi ruchomych zabawek, kombinatoryczna umiejętność - umieszczanie zdjęć z kostek, mozaiki, budowanie domu z cegieł, procesy motoryczne - zdolność do zapinania, koronki, zakładania góry, gry w bilbock, piłka, itp. Badane są emocjonalne-wolicjonalne reakcje kuli na przyjemne i nieprzyjemne podrażnienia, percepcje słuchowe i zdolności wzrokowe Większość zadań jest oferowana w formie „co to jest?” lub „cd Barking to coś ". Zapisywana jest dosłowna odpowiedź, ocena jest wykonywana przez plus lub minus. Ta metoda jest interesująca, ponieważ podczas badania dziecka istnieje pełna możliwość dokonania całej serii bardzo cennych obserwacji, które ujawniają zarówno sferę emocjonalno-wolicjonalną, jak i jego zainteresowania i pragnienia. Podobnie łatwo jest złapać wiele zaburzeń w sferze ruchowej: zdolność do wykonywania określonych ruchów, zwinność ruchów, a co najważniejsze, zaburzenia ruchowe mowy (mianowicie nieregularność wymowy dźwięków, sylab, słów), wszelkiego rodzaju afazje, niedorozwój mowy w forma rodzaju słownictwa i mowy dzieci oraz słownictwa. Metoda ta często pomaga radzić sobie z dziećmi, ponieważ istnieją głębokie zaburzenia sfery emocjonalnej i wolicjonalnej, takie jak: z dziećmi zamkniętymi, negatywistami, z obsesyjnymi stanami, ponieważ trudno jest takiemu dziecku oprzeć się na widok dużej liczby zabawki Ogólnie rzecz biorąc, badania wykorzystujące tę metodę dają ogólny obraz rozwoju dziecka i chociaż program badawczy jest bardzo daleki od całości i całości, wydaje się być interesującym dodatkiem do badań młodych lub głęboko upośledzonych dzieci na innych eksperymentalnych psycho. metody. Lit.: Weygandt W., t) ber Hirnrindenver-Snderung bei Mongolismus, Kretinismus u. MyxOdem, Zeitschrilt fur Erforschung u. Behandlung des jugend-lichen Schwachsinns, 1912, nr 5.

http://med.niv.ru/doc/encyclopedia/med/articles/394/vezikulyarnoe-dyhanie.htm